Kochamy seriale. My i wy, i nie bójcie się do tego przyznać. Jeśli gdzieś jeszcze pojawiają się oryginalne pomysły, naprawdę dobre, złożone scenariusze z barwnymi, wyrazistymi postaciami, to albo w animacjach, albo właśnie w serialach. Odcinkowe telewizyjne produkcje to jednak nie tylko wciągające opowieści, świetni aktorzy, realizacja na najwyższym poziomie, ale i często kapitalna, zapewniająca odpowiedni klimat muzyka. Na wieść, że David Bowie nagrywa piosenkę przewodnią do serialu „The Last Panthers”, postanowiliśmy zrobić zestawienia najlepszych utworów z czołówek seriali. Ograniczyliśmy się jednak do tych dość świeższych propozycji, dlatego nie krzyczcie na nas, że brakuje „Rodziny Soprano”, „Crime Story, „Miasteczka Twin Peaks” czy „Przyjaciół” 😉 Curtis Stigers & The Forest Rangers – „This Life” (serial „Synowie anarchii”/”Sons of Anarchy”) Numer „This Life” jako taki nie jest czymś szczególnym. Ot, rockowo-bluesowe granie. Nieco knajpiane, mocno testosteronowe. Kawałek jednak kapitalnie wprowadzał w pełen zbrodni świat miasteczka Charming, w którym działali Jax Teller (Charlie Hunnam) i jego motocyklowy gang Synowie anarchii. Twórcami piosenki są wokalista Curtis Stigers oraz gitarzysta Dave Kushner znany z Velvet Revolver. W nagraniu udzielają się The Forest Rangers, czyli nadworna kapela serialu. Współautorem słów jest twórca cyklu, Kurt Sutter. W kilku odcinkach usłyszeć można było irlandzką wersję utworu. Curtis Stigers & The Forest Rangers - This Life (Sons of Anarchy Theme) Fiona Apple – „Container” (serial „The Affair”) Krucha, pełna emocji, lecz nieegzaltowana, poruszająca piosenka. Surowa, z wyraźnym rytmem. Takie małe co nieco, ale o dużej sile rażenia. Za produkcję kawałka odpowiada sprawdzony przez artystkę Blake Mills. Numer w dużej mierze jest wykonany a capella. Artystka zainspirowała się fabułą serialu (o skomplikowanych damsko-męskich relacjach), pisząc piosenkę. – Opowiada o kobiecie, która umiera krzycząc w górach – wyjaśniała artystka. – Jej krzyk wywołuje lawinę, która zabiła mężczyznę. „Container” powstało specjalnie na potrzeby serialu „The Affair”. – Fiona jest moją ulubioną autorką piosnek, odkąd skończyłam 16 lat – opowiadała twórczyni cyklu, Sarah Treem. – Jestem zaszczycona, że zdecydowała się podzielić swoim talentem w otwierającej sekwencji. Jeśli nasz serial będzie miał choć ułamek głębi, którą ma ten utwór, będę szczęśliwa. The Affair | Main Title Sequence | Fiona Apple - "Container" Leonard Cohen – „Nevermind” (serial „Detektyw”/”True Detective”) Nie jestem aż tak krytyczna jak większość fanów i dziennikarzy w stosunku 2. sezonu „Detektywa” (zniewalające zdjęcia), ale niewątpliwie jednym z najlepszych elementów była czołówka. Klimatyczny wstęp zawdzięczamy Leonardowi Cohenowi i utworowi „Nevermind” z płyty „Popular Problems” z 2014 roku. Nowoczesny, mroczny, niepokojący, duszny, pulsujący, po prostu świetny numer. Za „arabskie” chórki odpowiada była współpracownica Madonny, Donna DeLory. Produkcją kawałka zajął się natomiast Patrick Leonard, który też pomagał Madonnie, w latach 80. „Nevermind” pierwotnie było wierszem opublikowanym na stronie Kanadyjczyka. Nick Cave and the Bad Seeds – „Red Right Hand” (serial „Peaky Blinders”) W tym przypadku twórcy „Peaky Blinders” nie sięgnęli po nic nowego, ale sięgnęli bardzo dobrze. Nie dość, że utwór po prostu genialny i wciąż przyprawia o ciarki na plecach, to jeszcze zadziwiająco pasuje do osadzonej po pierwszej wojnie światowej opowieści o Tommym Shelbym (Cillian Murphy) i jego rodzinie. Więcej o „Red Right Hand” przeczytacie w naszym tekście o „10 najlepszych piosenkach Nicka Cave’a”. Nick Cave & The Bad Seeds - Red Right Hand (Official Video) Marilyn Manson – „Cupid Carries a Gun” (serial „Salem”) Niezła, jak na ostatnie poczynania, piosenka Marilyn Manson ze swoistą wodewilową aranżacją i wirującym rytmem. Współautorem kompozycji jest Tyler Bates („Californication”) odpowiedzialny za muzykę do serialu „Salem”. – To był ostatni utwór, jaki napisaliśmy na mój nowy album („The Pale Emperor”, 2015) – wspominał Marilyn Manson. – Okultyzm i czary często pojawiają się w kinie, ale rzadko mówi się o ich korzeniach. Podobał mi się temat „Salem”. Ukazywał procesy czarownic w nieszablonowy, typowy dla współczesnych filmów sposób. Marilyn Manson - Cupid Carries A Gun Malvina Reynolds – „Little Boxes” (serial „Trawka”/”Weeds”) O „Trawce” pewnie już wszyscy dawno zapomnieli, ale brzmiąca jak dziecięca wyliczanka piosenka pewnie nadal siedzi w niektórych głowach. Zaraźliwy to dość utwór z lat 60. Choć brzmi banalnie, jest tak naprawdę polityczną satyrą na rozwijające się wówczas amerykańskie przedmieścia. „Little Boxes” jest też o tyle warte wspomnienia, że oryginalna wersja wykorzysta była głównie w pierwszym sezonie. Przez kolejne odsłony w czołówce słyszeliśmy covery w wykonaniu około 30 artystów, takich jak Death Cab for Cutie, Elvis Costello, Angelique Kidjo, Randy Newman, Billy Bob Thornton, Regina Spektor, Linkin Park, Donovan czy Ben Folds. Massive Attack – „Paradise Circus” (serial „Luther”) Trip-hop do mrocznego Londynu pasuje jak martini do Bonda. Mogli się o tym przekonać fani serialu (znakomitego, skądinąd) „Luther” (ze znakomitym, skądinąd, Idrisem Elbą). W ponury, pełen zła świat wprowadzał delikatnie zamulony „Paradise Circus”. Współtwórcą kawałka jest Burial, a kobiecy głos, który słyszymy należy do Hope Sandoval z Mazzy Star. Massive Attack - Paradise Circus Trentemøller – „Still On Fire” (serial „Halt and Catch Fire”) Mało znany serial, choć pokazywała go u nas i to całkiem sprawnie stacja CBS Europa. Motyw przewodni do tej fascynującej opowieści o komputerowych geniuszach lat 80. to naprawdę bardzo krótki fragment utworu, za to bardzo zacnego twórcy, Trentemøllera. Instrumentalny, delikatnie industrialny, surowy numer, z basem niczym ze starych hitów The Cure. Kompozycja pochodzi z ostatniej płyty Duńczyka, „Lost” (2014). RJD2 – „A Beautiful Mine” (serial „Mad Men”) Skoro jesteśmy już przy instrumentalnych propozycjach, oczywiście musimy wspomnieć o RJD2 i jego „A Beautiful Mine”. Wyrazisty, elegancki a zarazem dekadencki kawałek (taki jak serial), który swego czasu był dość popularnym dzwonkiem w telefonach. Klimatyczny, skradający się, fajnie, organicznie trzeszczący. Nagranie pochodzi z albumu „Magnificent City”, który hiphopowy producent wydał w lutym 2006 roku. Peter Bjorn and John – „Second Chance” (serial „Dwie spłukane dziewczyny”/”Two Broke Girls”) Trzeba przyznać, że sprawa piosenek z czołówek nieco gorzej ma się w przypadku seriali komediowych. Sitcomy najczęściej ozdabiane są dość banalnymi, popowymi i może trochę krzykliwymi kawałkami. Chlubnym wyjątkiem są „Dwie spłukane dziewczyny”, choć o nich samych można powiedziecie wiele, ale na pewno nie to, że nie są krzykliwe. Perypetiom cycatej brunetki i smukłej blondyny przygrywają Peter Bjorn and John oraz adekwatnie zatytułowany do tematu serialu numer „Second Chance”. Letnio-wakacyjny, acz delikatnie opatulony melancholią, pastelowy kawałek. Cecha charakterystyczna: krowi dzwonek. – To utwór o kimś, kto żyje przeszłością i nie chce pozbyć się zbędnego bagażu – wyjaśniał Bjorn Yttling. W serialu słyszymy zaledwie króciutki „uuu”-fragment, ale warto sprawdzić całą piosenkę. Peter Bjorn and John - Second Chance Jace Everett – „Bad Things” (serial „Czysta krew”/”True Blood”) Chyba nie będzie wielkiej przesady w stwierdzeniu, że moda na wyrafinowane, ambitne czołówki we współczesnych serialach zaczęła się właśnie od Alana Balla i jego „Czystej krwi”. Sekwencja, zbudowana na koncepcji dziwki przebywającej w kościele, została zrealizowana przez niezależną firmę filmową, Digital Kitchen. Zdjęcia powstały w Luizjanie, kościele w Chicago oraz barze w Seattle. Czołówka, będąca tak naprawdę rodzajem klipu czy krótkometrażówki, okraszona została dźwiękami piosenki „Bad Things” (a jakże!) wokalisty country, Jace’a Everetta. Numer, pochodzący z imiennej płyty Amerykanina, zdobył popularność dopiero, gdy pojawił się w cyklu HBO. Jace Everett - Bad Things (Official Video)

• Οрсዦμመрса пխрсеդሓኣи ю
  • Цዐውеηቤտቷн չютеፅէն срα уቃящаչ
  • Ηаձ цехигኣ էсሼվуኆе ωቱቬстυто
• ፏвиξонаሏ υջухры

zapytał(a) o 13:15 Znacie piosenki o tym, że dziewczyna zdradziła swojego chłopaka ? Naprawde jesli znacie to podajcie pilnee... Odpowiedzi doma1523 odpowiedział(a) o 13:18 jest dużo piosenek gdzie dziewczyna zdradza swojego chłopaka więcje szczegółów to może pomoge hmm... no nwm jakie moga byc szczegoły poprostu polocilam sie ze swoim chlopakiem zobaczyl to jego kolega podeszedl do mnie zaczal mnie pocieszac i calowac i zobaczyl to moj chlopak... wiem ze to podle ale nwm chyba to zrobilam ze zlosci Cchcmn odpowiedział(a) o 13:25 Myślę, że w pewnym sensie ta piosenka może odpowiadać Twojemu kryterium. Hinder - "Thing for you". [LINK] Dzięk :D Dzięki :D Ta piosenka opisuja moją sytuacje Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

4. Jedz, módl się, kochaj (Eat, pray, love) 2010 Książka bestseller i historia prawdziwa. O kobiecie, która wyrusza w podróż, bo jedyną rzeczą, która jeszcze ją uszczęśliwia jest brzmienie włoskich słówek. Jedzie więc do Włoch, pozbierać się po życiowych traumach, najeść pizzy i poduczyć języka. A potem dzieje się magia.

Przez przypadek upuszcza je , a z ramki wypada moneta, która toczy się po podłodze. Kiedy moneta się zatrzymuje, podłoga w tym miejscu zaczyna się świecić pokazując otwór. Chłopak umieszcza w nim monetę po czym odsuwa się łóżko ukazując schody do tajnego pomieszczenia jego ojca gdzie znajdują się monitory, szafy z aktami i

O Hani, co się zabiła – interpretacja. Autorką interpretacji jest: Adrianna Strużyńska. Wiersz Ka­zi­mie­ry Ił­ła­ko­wi­czów­ny O Hani, co się zabiła to zmo­dy­fi­ko­wa­na wer­sja ro­man­tycz­nej bal­la­dy. Uka­zał się w zbio­rze Ballady bohaterskie opu­bli­ko­wa­nym w 1934 roku. Pod po­zo­rem pro­stej

Doda w Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją opublikowała mocny wpis o chorobie: "Kiedyś opowiem o obłędzie i lęku do jakiego doprowadza jednoczesny atak policji, prokuratury, urzędu skarbowego i prasy" W Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją Doda zdecydowała opublikować się jeden z najbardziej wstrząsających wpisów na temat tej choroby i swoich doświadczeń. Artystka w szczerym wyznaniu pisze: DEPRESJA TO NIE WSTYD, TO CIĘŻKA I PRZEBIEGŁA CHOROBA, która zna prawdziwe sztuczki i nie ma na nią mocnych. Zobaczcie całość! Doda o walce z depresją! "Wszystkiego, ale jej się nie spodziewałam w swoim życiu" Doda o swojej walce z depresją zaczęła mówić w trakcie rozwodu z mężem, Emilem Stępniem. Stan artystki był bardzo poważny - gwiazda zdecydowała się na pomoc specjalistów, do czego nie wstydzi się przyznać, chcąc dać nadzieję innym na pokonanie tej poważnej i podstępnej choroby. W Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją Doda opublikowała kolejny, bardzo mocny post o swoich trudnych doświadczeniach. -międzynarodowy dzień walki z depresją. Cieszę się, że przy okazji premiera ZET AKUSTYCZNIE. Muzyka przecież koi, łagodzi, uzdrawia, w niej cała nadzieja. Dwie piosenki z tego mini koncertu powstały kiedy moja dusza chorowała. Uwikłałam się w toksyczną miłość, która mnie prawie zabiła, która poza chorobą psychiki przyniosła mi choroby ciała ale też ogromne problemy prawne, które spadły na mnie jak grom z nieba... Doda przyznała, że spodziewała się wszystkiego, ale nie depresji: ...podobnie jak depresja (Wszystkiego ale jej się nie spodziewałam w swoim życiu😅🤨) Kiedyś opowiem o obłędzie i lęku do jakiego doprowadza jednoczesny atak policji, prokuratury, urzędu skarbowego i prasy i ex na kobietę, której jedyną zbrodnią była naiwność🤷‍♀️ a za naiwność dziewczyny się płaci. Nie wiedziałam tylko, że e najwyższą ceną - SWOIM ZDROWIEM. Wiem, że wiele kobiet ma podobne problemy przez swoje małżeństwa i moje WSPARCIE JEST DLA NICH WAŻNE (oszust z Tindera przy ich historiach to NIC 😏, ale dziś chce opowiedzieć o czymś ważniejszym! Zobacz także: Doda podzieliła się wstrząsającym wyznaniem: "To był jeden z najgorszych dni w życiu" Gwiazda apeluje do fanów, którzy walczą lub podejrzewają u siebie depresję, o zwrócenie się o pomoc do specjalistów: DEPRESJA TO NIE WSTYD, TO CIĘŻKA I PRZEBIEGŁA CHOROBA, która zna prawdziwe sztuczki i nie ma na nią mocnych. Pomóżcie sobie, nie zostawiajcie siebie samego na polu walki. Idźcie do lekarza, na terapię, do specjalisty. Antydepresyjny telefon zaufania: 22 484 88 01 Nie wstydźcie się PROSIĆ O POMOC- walczycie w końcu o swoje życie. Depresja to choroba śmiertelna wiec nie dajcie się suce💓 NIE SKREŚLAJCIE SIEBIE! jak się uda, czeka WAS życie, w którym patrzycie już innymi oczami. Wielkim zmianom towarzyszą wielkie wstrząsy. To nie koniec świata, to początek nowego.... - pisze Doda. Cały wpis Dody poniżej! Gwiazda najgorsze ma już za sobą. Niedawno wróciła do muzyki, a jej kolejne single stają się radiowymi hitami, co było jednym z jej największych marzeń. Doda ruszyła również ze swoim nowym programem, a w 2022 roku będzie świętować 20-lecie kariery. VIPHOTO/East News Niedawno wokalistka świętowała swoje 38. urodziny. Z tej okazji Doda urządziła wielką imprezę z udziałem fanów oraz zaprzyjaźnionych gwiazd. East News/Paweł Wodzynski ^{Tylko posłuchajcie - jeden z najznakomitszych, najbardziej drapieżnych, dzikich kobiecych głosów na polskiej scenie. 4. O.N.A. - "Moja Odpowiedz". Ciężko połączyć kropki i zrozumieć, jak z O.N.A. i przez naprawdę ostry etap z zespołem Chylińska, Agnieszka Chylińska zaczęła nagrywać takie piosenki jak dziś.} Kategorie Dyskusje Aktywność Zaloguj się Piosenka o dziewczynie która się okazuje niewidoma mmcvice Użytkownik o 10:10 w Hip-hop / Rap / R'N'B Witam, słyszałem taką piosenkę, chyba RAP - generalnie było tam coś takiego, że dziewczyna sobie szła, przewróciła się i ludzie się z niej śmiali bo myśleli, że jest pijana a na końcu okazało się że była niewidoma i to było o tym żeby nie osądzać po pozorach rap hiphop dziewczyna niewidoma Aby dodać odpowiedź, musisz się zalogować lub zarejestrować. Zakochalem sie w dziewczynie ktora raczej nic do mnie nie czuje :( Co robic? 2010-05-11 21:50:58; co robic by zapomniec o dziewczynie ktora kocham .? 2010-07-06 13:19:31; Zakochalem sie w dziewczynie i nie wiem co mam robic? 2014-02-20 12:49:07; Zakochalem sie w dziewczynie ktora tego nie odwzajemnia ? 2011-12-20 21:17:43 Tytuł: Piosenki o dziewczynie #1 - Piosenki o dziewczynie Autor: Chris Russell Wydawnictwo, rok wydania: Feeria Young, 2017 Ilość stron: 384 „To było takie samo uczucie, jakie masz wtedy, gdy wspinasz się na bardzo wysoki budynek, stajesz na krawędzi dachu, trzymając się barierki, a jakiś głos w twojej głowie każe ci skoczyć, przechylić się przez balustradę i runąć w dół niczym spadająca gwiazda.” Tak właśnie czuje się Charlie, gdy pierwszy raz patrzy na nią Gabe West – frontman najpopularniejszego boysbandu świata, Fire&Lights. Do tej pory Charlie najlepiej czuła się schowana za obiektywem swojego aparatu – niewidzialna i niesłyszalna. Wcale nie chciała robić zdjęć na koncercie Fire&Lights, chociaż poprosił ją o to Olly, dawny kolega ze szkoły, a obecnie członek zespołu. Ktoś ją w to wrobił i nie mogła już odmówić. Szalony, charyzmatyczny Gabe sprawia, że jej życie zmienia bieg. Charlie czuje, że jest między nimi niezwykła bliskość, związek, który trudno wytłumaczyć. Dlaczego wszystkie teksty Gabe’a są o niej? Jaka tajemnica kryje się w ich słowach? Czasami musisz tylko znaleźć coś, o czym możesz napisać. Piosenki o dziewczynie to historia, z którą wiele z nas może się utożsamić. Bo która z nas nie wzdychała do ulubionego wykonawcy, słuchając w kółko jego piosenek? Jednak zdarzają się od tego wyjątki. A jednym z nich jest właśnie Charlie Bloom. Życie Charlie jest całkowicie normalne. Dogaduje się z ojcem, ma najlepszą przyjaciółkę i pasję, która pomaga jej pozostać niezauważoną. Do czasu aż Olly Samson, absolwent jej liceum, a teraz międzynarodowa gwiazda boysbandu, nie proponuje jej robienia zdjęć zespołu na backstage’u. Nie wie, że przyjmując tę propozycję zmieni też swoje dotychczasowe życie. Nasi rodzice nie decydują o tym, jakimi stajemy się ludźmi. To zależy od nas. Główna bohaterka to osoba, z którą łatwo nam się utożsamić, a jeśli nie, to bez problemu zapała się do niej sympatią. Nie jest jedną z tych irytujących bohaterek, które za często zdarzają się w tego rodzaju książkach. Charlie wyróżnia się spośród swoich koleżanek tym, że nie interesuje ją typowy nastoletni świat. Jest też dużo bardziej dojrzała, choć zdarzają jej się pewne wybryki. Pozostali bohaterowie również są dobrze wykreowani. Wydają się być naprawdę naturalni, jak typowe nastolatki. Nie da się ich nie polubić, szczególnie chłopców z zespołu. Ale oczywiście co to byłby za nastoletni romans bez miłosnego trójkąta? I choć bywają bardzo, ale to bardzo irytujące, tutaj nie jest najgorzej. Pomimo tego, że obojgu na niej zależy, to nie manifestują tego przesadnie. Ich konflikt sięga dużo głębiej, a sama Charlie jest tylko jego dodatkowym elementem. Zapowiada się, że będzie to jeden z tych trójkątów, w których jedna strona się wycofuje i gra rolę przyjaciela, co powinno wyjść tutaj bardzo korzystnie. To było przerażające, że ludzie w tłumie tak bardzo zmieniają swoje zachowanie, kiedy zaczyna się na kogoś nagonka. Nie jest to niesamowicie wzruszająca lub pouczająca książka, lecz wystarczająco dobra, by spędzić z nią miło czas. Można się naprawdę zatracić w świecie gwiazd wraz z Charlie i przeczytać ją w kilka godzin. Przez swoją lekkość i łatwość w odbiorze jest naprawdę wciągająca. Chris Russell odtworzył świat, w którym nie tylko nastolatki się odnajdą. Książki tego typu może i są czasem infantylne, ale nietrudno przy nich przypomnieć sobie swoje własne młodzieńcze lata i po prostu się odprężyć. Do tego poruszył temat, który jest zmorą dzisiejszych czasów – hejt internetowy. Czasem nie zdajemy sobie sprawę, jak słowa mogą ranić, szczególnie tych, którzy nie są na to tak odporni, jak my możemy być. Dlatego ważne jest by nie zachęcać do tego, a wręcz przeciwnie. Bo zawsze możemy znaleźć się po drugiej stronie. Piosenki o dziewczynie to książka idealna na leniwe letnie popołudnie, podróż czy zwykłą chęć odprężenia się przy lekkiej lekturze. Spodobała mi się bardziej niż sądziłam. Jak najbardziej ją Wam polecam! W życiu liczą się przede wszystkim dwie rzeczy. Rodzina i przyjaciele. Kiedy masz ich wokół siebie, cała reszta jakoś się układa.

O historii, którą zna. O dziewczynie i o chłopcu z dawnych lat. O dziewczynie i o chłopcu. O dziewczynie i o chłopcu. O dziewczynie i o chłopcu z dawnych lat. Dziś wraca myśl do wczorajszych chwil. I chce powrócić do tych miejsc. Wieczorami dwoje nas. Wychodziło szukać gwiazd.

"Chociaż płyną ostre nuty W żyłach płonie krew Nigdy żadne z nas do tańca Nie poderwie się." Rozpoczynam moją opinię "Grzesznicy"cytatem z piosenki "Takie tango "– Budki Suflera, bo jakoś tak automatycznie nasunęły mi się po przeczytaniu tej książki, która zawiera interesującą historię, ale sponiewierała mnie psychicznie i emocjonalnie a lektura nie od razu mnie wciągnęła. Do zachwytów nad tym dziełem też mi daleko. Sięgając po tę powieść, spodziewałam się rasowego kryminału, może thrillera a dostałam trudną w odbiorze mroczną opowieść psychologiczną o kobiecie, która zabiła. Nie jest to ten rodzaj literatury, który lubię. "Grzesznica"to trudna historia pełna niewiadomych i nie należy do książek, które można przeczytać jednym tchem. Trzeba to robić uważnie, bo tu znaczenie ma wszystko, każde słowo, gest, kłamstwo. Historia zaczyna się przewrotnie, bo od morderstwa. Młoda kobieta, której życie pozornie biegnie spokojne, ale od początku już wiadomo, że coś ja dręczy, morduje w napadzie szału przypadkowego człowieka na plaży. Nie jest to klasyczny kryminał, bo tożsamość mordercy od początku jest znana, wiedziałam, kto zabił, ale dlaczego? Może pomysł na takie rozwiązanie nie jest nowatorski, ale z całą mocą zadziałał na moją wyobraźnię. Dlaczego zwykła kobieta morduje przypadkowego człowieka? A może nie był przypadkowy? Co popchnęło Corę Bender do takiego czynu? Odpowiedź otrzymałam na końcu książki, ale wcześniej męczyłam się niemiłosiernie. Lektura tej książki nie jest dla każdego, jest opowieścią dla ludzi o mocnych nerwach, bo trudno ją przeczytać bez angażowania się. Skomplikowana główna bohaterka, jej wielowątkowa historia pełna kłamstw i matactw spowodowała, że nie potrafiłam jej polubić. Cały czas zastanawiałam się, jakim człowiekiem jest autorka, aby napisać coś takiego, gdzie skala mrocznych grzechów wręcz przeraża. Niespełna rozumu matka, która przez chorobliwy wręcz fanatyzm religijny uczyniła z życia dziecka horror, odrażający ojciec, obawiający się żony i niepotrafiący się jej przeciwstawić oraz przykuta do łóżka siostra, która moim zdaniem nie jest tylko chora fizycznie. Wydaje mi się, że autorka nie była już w stanie wymyślić więcej nieszczęść dotykających jedną osobę. Zmęczyły mnie te wszystkie kłamstwa i, pomimo że chciałam poznać zakończenie , chwilami miałam już dość tego brudu, który oblepiał mnie niczym błoto, a otchłań ludzkiej psychiki była coraz bardziej przerażająca. Momentami czułam wręcz obrzydzenie. Wymęczyłam się jak nigdy dotąd, bo autorka próbowała mieszać w mojej głowie, co chwilę zmieniać zeznania tak, że w końcu miałam dość rozszyfrowywania, co jest prawdą a co kłamstwem. Dobrze jak lektura książki zmusza czytelnika do myślenia, ale do myślenia, które umila czas, jednak w momencie gdy zmienia się w psychiczną torturę to taka rozrywka, mija się z celem. Po całym dniu wytężonej pracy szukam raczej wytchnienia, a niestety zafundowałam sobie na własne życzenie literaturę ciężkiego kalibru. Jedynie postać Rudolfa Goviana jawi mi się pozytywnie, bo występuje w roli opiekuna, powiedziałabym wręcz ojca, któremu nie zależało na skazaniu Cory, ale za wszelką cenę szuka dla niej usprawiedliwienia i doszukuje się drugiego dna. Trochę to mało realne, w rzeczywistości stróże prawa nie analizują pobudek oskarżonych popychających ich do zbrodni. Jest wina, jest kara. "Grzesznica" to jedna z takich książek, które można cenić za wkład pracy autora, ale niestety polubić jej nie sposób. Mocna psychologiczna opowieść o traumie, jak i doświadczeniu z dzieciństwa wpływającego na nasze dorosłe życie. Tak na marginesie dodam, iż odniosłam wrażenie, że autorka ma jakiś problem z wiarą, bo kwestie religijne są tu bardzo przerysowane, przedstawione jako fanatyzm religijny odpowiedzialny w większości za całe zło, które spotkało bohaterkę. Niewiarygodne jak ekranizacje potrafią rozsławić każdą książkę. Wydanie "Grzesznicy"w 2004 r. przeszło bez echa dopiero serial wyemitowany w Canal + spowodował, że została wznowiona z okładką filmową i zrobiło się o niej głośno. O pozostałych książkach autorki nie wiele wiadomo i miały niezbyt liczne grono czytelników. Świadczy to o tym, że nie jest zbyt popularna i nie należy do grona pisarzy, których twórczość trzeba koniecznie znać. Przeczytanie książki pozostawiam każdemu do indywidualnej decyzji. Mnie nie przypadła do gustu, co nie oznacza, że ktoś inny nie znajdzie tu coś dla siebie. Nie wiem, czy zdecyduję się na oglądanie serialu, na razie nie mam na to ochoty. "Było to ciągłe potykanie się o odłamki, zbieranie sił i dalsze błądzenie po gruzowisku, które niegdyś było podzielonym przez mur umysłem". .